دغدغه های یک کار آفرین/چرخهایی که به کام مادران سرپرست خانوار می چرخد

به گزارش خبرنگار مهر، این بانوان که کوله بار سنگین سرپرستی خانواده های خویش را به تنهایی بر دوش می کشند توانسته اند با پا گذاشتن در عرصه تولید و کار آفرینی پنجره های رو به امید در زندگی خانوادگی شان بگشایند و طعم شیرین استقلال و توانمندی را در کنار فرزندانشان تجربه کنند.

چرخ های خیاطی آرزو حیدری 4 سال است که از چرخیدن باز نایستاده و همچنان به چرخش خود ادامه می دهد تا درزهای زندگی را یک به یک بدوزد و با سرمایه ای که دارد کارگاه کوچکش را تا همیشه حفظ کند.

این بانوی کارآفرین از 4 سال گذشته تاکنون با به کارگیری 6 دوست به عنوان نیروی کار در کارگاهش به تولید سرویس های خواب می پردازد و در بازار رقابت او در نقش یک زن، مردانه در راه تولید داخلی گام بر می دارد.

وی معتقد است، در صورت حمایت و پشتیبانی بخش دولتی تولیدات داخلی بسیار با کیفیت بهتری توسط افراد توانمند تولید و به بازار عرضه می شود.

فراز و نشیب ها در عرصه تولید

حیدری سپس از فراز و نشیب ها و دست اندازهای کار خود می گوید و از اینکه در تمام این سال ها نیروی توکل و حمایت های خانواده اش توانسته است او و کارگاهش را پابرجا نگهدارد.

این بانوی کارآفرین می افزاید: اوایلی که من و دوستانم کار خود را آغاز کردیم با چک های برگشتی، تهدید و شکست در عرصه بازار رقابتی مواجه شدیم اما تمامی این موارد نتوانست من و دوستانم را وادار به بستن کارگاه کند زیرا ما معتقد بودیم این شکست ها مقدمه پیروزی است.

وی ادامه می دهد: بدقولی مردم در پاس کردن چک، خرابی بازار و زن بودن من و همکارانم باعث شد تا در ابتدای کار از سوی رقبای مرد خود در بازار با تهدید و ترک کار تولیدی مواجه شویم اما با این همه ما از پای ننشستیم.

حیدری بیان می کند: 2 سال گذشت تا توانستیم چک های برگشتی خود را از بازار پس بگیریم و بعد از این ماجرا تلاش کردیم تا بازاریابی را آغاز کنیم و با تبلیغ سرویس های خواب خود زمینه بهتری را برای پیشرفت کار فراهم کنیم.

وی با بیان اینکه هزینه استخدام یک بازاریاب برای ما بسیار سنگین بود، می افزاید: در این زمینه دستمان برای تبلیغ بسته است و از سویی خومان نیز نمی توانیم بازاریابی کنیم چرا که با داشتن فرزند و کارهایی که باید در خانه انجام دهیم دیگر فرصتی برای بازاریابی نمی ماند.

کمک های دولتی برای عرضه کالاهای تولیدی

وی با اشاره به دیگر مشکلاتی که در عرصه تولید و عرضه اجناس برای این بانوی کارآفرین وجود دارد، عنوان می کند: حداقل 20 میلیون تومان رهن یک مغازه برای عرضه و فروش کالاهای تولیدی است اما این مبلغ برای ما سنگین است و در این زمینه نیازمند کمک های دولتی و پشتیبانی نهادی ذی ربط هستیم.

وی سپس اشاره ای به روزهایی که با چرخ های خیاطی ساده تشک و لحاف می دوخته می کند و می افزاید: 10 سال تمام به تنهایی و بدون حمایت کسی به دوخت و دوز سرویس خواب می پرداختم اما در آن زمان به دلیل اینکه با همسرم زندگی می کردم دغدغه یک زن سرپرست خانوار را برای تامین درآمد خود نداشتم.

این بانوی کارآفرین ادامه می دهد: چند سال پیش به دلیل جدایی از همسرم تصمیم گرفتم چرخ خیاطیم را از گوشه خاک خورده راهرو بردارم و با ایجاد کارگاهی محصولات لایکو یا همان سرویس خواب را تولید و به بازار عرضه کنم.

آرزو حیدری می افزاید: در ابتدای کار مبلغ 10 میلیون تومان از بانک وام گرفتم و با کمک گرفتن از دوستانم که خود نیز زنان سرپرست خانوار بودن برای مشارکت و کار در کارگاه دعوت به همکاری کردم.

وی از روزگاری که در کارگاه خود از چرخ های خیاطی ساده استفاده می کرده و اینکه با کمک دوستانش بعد از مدتی چرخ های مناسبی را خریده است می گوید و بیان می کند: اوایل کار در کارگاه با چرخ های خیاطی ساده دوخت و دوز می کردیم و تمام تلاشمان این بود که با همین چرخ ها بتوانیم بهترین محصول را تولید کنیم.

وی می گوید: جدایی از وامی که از بانک دریافت کردم من و دوستانم هر کدام مبلغی را برای راه اندازی این کارگاه تولیدی گذاشتیم و اولین کاری که انجام دادیم این بود که چرخ های خیاطی خود را تعویض کنیم و با چرخ های حرفه ای تر کار کنیم.

وی می گوید: روزهای اولی که کار خود را در کارگاه شروع کردیم ماهیانه 20 هزار تومان درآمد هر نفر از ما بود اما با گذشت زمان این مبلغ به 270 هزار تومان افزایش یافت که این میزان نیز بسیار کم است.

شراکت در سود و زیان

وی با اشاره به دلایل درآمد کم خود و دوستانش در این کارگاه تولیدی می گوید: نداشتن مکانی برای عرضه و نمایش کالاهای خود و محدودیت ها و سنگ اندازی هایی که به عنوان یک زن برای ما وجود دارد بخشی از عواملی است که سبب شد تمام اقدام ما محدود به کار در این کارگاه شود و جایی برای نمایش و فروش کالاهای خود نداشته و در نتیجه حقوق زیادی را کسب نکنیم.

وی با بیان اینکه ساعت کاری این کارگاه از 8 صبح تا 3 ظهر ادامه دارد، بیان می کند: محیط کاری ما در این کارگاه بسیار شاد و مفرح است و با کار در این مکان هرگز احساس خستگی نمی کنیم.

وی ادامه می دهد: من و دوستانم در این کارگاه با غم ها و شادی های هم آشناییم و درد و دل ها و حرف هایی میان جمع دوستانه ما زده می شود که حتی در خانوادهایمان هرگز از جانب ما مطرح نمی شود.

وی می افزاید: از زمانی که کار خود را در این کارگاه آغاز کردیم طلاق، فوت، غم و شادی های متفاوتی اتفاق افتاده و همه ما همواره مانند یک خانواده در سختی ها و آسانی ها تکیه گاه یکدیگر بوده ایم و شاید تمامی این موارد سبب نمونه شدن این کارگاه و تولیدات با کیفیت آن شده باشد.

وی می گوید: این کارگاه امید من و دوستانم است چون برای چرخاندن آن زحمت زیادی کشیده ایم و در حال حاضر همه ما به نوعی در سود و زیان کالاهای تولیدی خود شریک هستیم.

حفظ کارگاه تولیدی

وی می افزاید: من و دوستانم دلبستگی زیادی به این کارگاه داریم و هر طور هست برای حفظ آن اقدام می کنیم چرا که همه ما زنان سرپرست خانوار هستیم و این مکان باعث افتخار ما در نزد آشنایان دور و نزدیک است.

وی می گوید: خواه یا ناخواه زن سرپرست خانوار در جامعه مورد تحقیر قرار می گیرد اما هنگامی که مردم ببینند این زنان بر روی پای خود ایستاده اند حرف و حدیثی بوجود نخواهد آمد و همگان از توانمندی این قشر از زنان آگاهی می یابند.

وی اشاره ای به کارکردن و خیاطی در منزل نیز می کند و می گوید: بعد از ساعت 3 که درب های کارگاه بسته می شود و همه به منزل می رویم کار خیاطی و دوخت و دوز ما در خانه آغاز می شود.

وی می گوید: اگر شرایط کار به گونه ای برای ما فراهم می شد که دستمان در فروش تولیداتمان باز بود آن وقت نیازی نبود که بعد از بیرون رفتن از کارگاه دوباره پشت چرخ خیاطی بنشینیم و تا ساعت ها دوخت و دوز کنیم.

وی بیان می کند: یکی از همکارانمان در این کارگاه از طریق دوخت و دوز در خانه توانسته است جهیزیه برای دخترش درست کند اما او نیز اگر می دانست در این کارگاه مبلغی را که دریافت می کند کافی است آنگاه مجبور به کار در خانه نبود.

ایجاد مکانی برای عرضه تولیدات زنان سرپرست خانوار توسط خیرین

این بانوی کارآفرینی از خیران و کسانی که در زمینه آبادانی مساجد و یا ساخت مدارس اقدام می کنند می خواهد تا کارگاه و مکانی را برای تولیدات بانوان سرپرست خانوار ایجاد کنند زیرا این امر نیز نوعی کار خیر و عملی خداپسندانه است.

آرزو حیدری سپس با بیان اینکه زنان بسیاری همچون من و دوستانم در این شهر زندگی کرده که خود باید مخارجشان را تامین کنند، می گوید: در ابتدای کار اگر حمایت های خانواده های ما نبود هرگز این کارگاه راه اندازی نمی شد بنابراین دولت باید در سالی که با نام تولید ملی نام گذاری شده با حمایت زنان سرپرست خانوار به چرخه تولید داخلی و حمایت از این قشر زنان برخیزد.

............................

گزارش: مرضیه صاحبی